یک کهشکان مارپیچی در یک نمای رنگی ساختگی از تلسکوپ فضایی هابل رنگی ارغوانی به خود گرفته است.

برای دیدن تصویر دراندازه ی بزرگ به ادامه مطلب بروید.

محققان دانشگاه کالیفرنیا قصد دارند در ماه آینده با اجرای آزمایشی در ایستگاه فضایی بین المللی چگونگی احتراق مواد و فرونشاندن آتش در شرایط خلاء را مورد بررسی قرار دهند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در فضا شعله ها به جای اینکه شکلی اشک مانند داشته باشند، حباب مانند هستند و یافتن منبع شعله ها در فضا کاری دشوار است. آتش در فضا و خلاء رفتاری کاملا متفاوت از خود نشان می دهد، بر روی زمین، هوای داغ به بالا می رود و مواد آتشزا را از طریق شعله به بالا کشیده و اکسیژن را به سمت آنها می کشاند، به همین دلیل است که شعله شمعها به شکل اشک دیده می شوند.

حتماً تا به حال شیر یا خط انداخته اید. سکه ای را به هوا پرتاب می کنید. سکه بسته به شدت پرتاب شما کمی بالا می رود و دوباره برمی گردد و شما منتظرید تا ببینید کدام روی سکه خواهد آمد. آیا تا به حال به این فکر کرده اید که سکه را چنان محکم پرتاب کنید که برود و دیگر برنگردد!؟ اگر جزو کسانی باشید که این ایده را آزموده اید، حتما با شکست مواجه شده اید. این مسأله ارتباط مستقیمی با تعریف "سرعت فرار" دارد. سرعت فرار، برابر سرعت اولیه ی لازم برای پرتاب هر جسمی به خارج از میدان گرانش است. در مسأله ی ذکر شده قصد داشتیم از گرانش زمین فرار کنیم، پس در حقیقت باید به سرعت فرار از سطح زمین برسیم. اندازه ی سرعت فرار روی سطح زمین برابر 2/11 کیلومتر بر ثانیه است یعنی بیش از 40000 کیلومتر بر ساعت. اما می توان سرعت فرار را برای هر یک از سیارات دیگر، اقمار و حتی ستاره ها حساب کرد. از آنجا که سرعت فرار متناسب با نیروی گرانش، یا به عبارت درست تر، متناسب با جرم جسم است، می تواند به عنوان یکی از مشخصه های یک ستاره یا سیاره به کار رود. برای مثال سرعت فرار از سطح ماه 4/2 ، از سطح خورشید 617 و از کهکشان راه شیری حدودا 1000 کیلومتر بر ساعت است. (باشگاه نجوم تهران) دلیل این که یک سیاهچاله هم  سیاهچاله می شو د این است که سرعت فرار در مرزهای آن بیش از سرعت نور می شود، بنابراین حتی نور هم که بالاترین سرعت شناخته شده در طبیعت را دارد از سیاهچاله فرار نمی کند. پس هر چه جسم پر جرم تر باشد، سرعت فرار بیشتر است یعنی سخت تر می توان از سطح آن فرار کرد.

نگاه اجمالی

انسان کنجکاو همواره در جریان پیشرفت علوم مختلف از فضای بالای سر خود غافل نبوده است. و تلاش فوق العاده زیادی را جهت گشودن اسرار آن انجام داده است. انواع ماهواره های فضایی ، سفینه های فضایی ، تلسکوپهای گوناگون از جمله ابزار و وسایلی هستند که در این راستا توسط انسان ایجاد شده اند.فیزیک فضا یکی از این شاخه های علم فیزیک است که تا اندازه ای پاسخگوی هزاران سوال موجود در ذهن بشر در مورد فضا می باشد. بخشی از فیزیک فضا که در آن اجرام آسمانی مورد مطالعه قرار می گیرد، مکانیک سماوی است. در این بخش نیروهای موثر بر حرکت اجسامی نظیر سیارات ، ماهواره ها و پروپهای مصنوعی مورد مطالعه قرار می گیرد.

تلسکوپ فضایی وارزشمندهابل درکشف جدیدخودبه شواهدی دست یافته است که ضمن تایید نظریه ی اولیه ی البرت انیشتین نشان می دهد نوعی انرژی مرموز وناشناخته موسوم به انرژی تاریک حتی1میلیارد سال قبل هم وجودداشته وسبب گسترش ابعادجهان شده است آدام ریس محقق دانشگاه جانزهاپکینز ونیزموسسه ی تلسکوپ های فضایی سازمان ناسا اخیرا اعلام کرد کشف جدید به حل معمای انرژی تاریک که یکی ازاساسی ترین سوالات علم فیزیک محسوب می شودکمک بزرگی می کند.

با این کشف که نوترینو‌ها سریع‌تر از نور حرکت می‌کنند، بنیان‌های فیزیک نوین به چالش کشیده شد!
 
آزمایش جدید دانشمندان ایتالیاییْ شواهدی را آشکار کرده است که نشان می‌دهند ذراتی بنیادی به نام نوترینو‌ها می‌توانند سریع‌تر از نور حرکت کنند. البته دیگر دانشمندان به این یافته‌ها با تردید می‌نگرند اما اگر این نتایج طی بررسی‌های دقیق‌تر و سخت‌گیرانه‌تر نیز چنین باقی بمانند، آن‌گاه یکی از بنیادی‌ترین قوانین فیزیک نوین را به چالش می‌کشند؛ قانونی که می‌گوید هیچ‌چیز نمی‌تواند سرعتی بیش از ۲۹۹، ۷۹۲، ۴۵۸ متر بر ثانیه داشته باشد