محققان به شواهدی از وجود آب گرم بر روی مریخ دست یافته اند این یافته نشان می دهد سیاره سرخ می توانسته از حیات پشتیبانی کند.
به گزارش خبرگزاری مهر، مطالعه جدید دانشگاه لیستر و دانشگاه اوپن در زمینه آب بر روی مریخ نشان داد شکاف های هیدروگرمایی در اطراف دهانه های آتشفشانی مریخ را به گونه ای تحت تاثیر قرار داده که احتمالا یک محیط قابل زیست برای حیات میکروبی بوده است.

کاوشگر کنجکاوی دریافته است میزان پرتوهای موجود بر روی مریخ برای انسان کشنده و مهلک نیست.
به گزارش خبرگزاری مهر، دان هاسلر یکی از کارشناسان ارشد پروژه آشکار ساز و ارزیاب تشعشعات ناسا گفت: مسلما فضانوردان می توانند در این محیط زندگی کنند.
هاسلر اظهار داشت: توصیف پرتو و تشعشعات بر روی سطح یک سیاره دیگر هرگز پیش از این انجام نشده بود.
محققان قصد دارند تعداد پرتوها را طی زمان جمع آوری کنند تا به ارزیابی بهتری از اینکه یک فرد دقیقا چه میزان پرتو را در طول سفر به مریخ تجربه می کند، برسند.
کنجکاوی اندازه گیری متغیرها را در فشار جوی این سیاره آغاز کرده است.
هاسلر اظهار داشت: دریافته ایم که جو مریخ مانند یک سپر در برابر تشعشات به سطح این سیاره عمل می کند و همانطور که جو ضخیم تر می شود سپر قوی تری فراهم می کند.

خبرگزاری مهر

نظریه‌ای که برای جایگزینی ماده تاریک ارایه شده، ویژگی‌های دورانی دو کهکشان بیوضی را با موفقیت پیش‌بینی کرده است. این کار با استفاده از نظریه دینامیک نیوتنی اصلاح شده(MOND) توسط مردهای میلگرام[1] انجام شد که اولین بار خودش 30 سال پیش این نظریه را پیشنهاد داد. با نشان دادن این که MOND را می‌توان برای توضیح ویژگی کهکشان های بیضوی پیچیده – علاوه بر کهکشان های مارپیچی بسیار ساده تر – به کار برد، میلگرام MOND را جایگزینی با ارزش برای ماده تاریک می‌داند زیرا خواص عجیب کهکشان‌ها را شرح می‌دهد.

مطالعه پلاسمای کوارک-گلوئونی (QGP) کار چندان ساده‌ای نیست. حتی تعیین میزان داغی این نوع پلاسما نیز با دشواری‌هایی همراه است. اما محصول فوتونی به دست آمده از مراحل ابتدایی شکل‌گیری پلاسمای کوارک-گلوئونی، «دماسنج» مناسبی به شمار می‌رود و در سال‌های اخیر نیز اندازه‌گیری‌های دقیقی به طور مشترک توسط آزمایشگاه ملی بروکهاون و شتاب‌دهنده هادرونی بزرگ (LHC) در این رابطه انجام گرفته است. با این حال درک نظری سازوکارهای فیزیکی که منجر به تولید این فوتون‌ها می‌شوند هنوز در پرده‌ای از ابهام قرار دارد.

سیلیکون یکی از رایج ‌ترین ناخالصی‌ها برای جذب روی گرافینی است که به روش انباشت بخار شیمیایی رشد کرده و به نحو قابل توجهی خواص انتقالی گرافین را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از این رو، درک شیمی این ناخالصی‌ها مهم است به ویژه اگر مایل باشیم گرافین را با الکترونیک سیلیکونی یکپارچه کنیم. تاکنون هیچ روشی نتواسته پیوندهای سیلیکون-کربن را توضیح کند. حالا وو ژو [1] در دانشگاه وندربیلت و همکارانش اعلام کرده‌اند که می‌توانند طبیعت این پیوندها را با ترکیب چند روش میکروسکوپ الکترونی استنتاج کنند.

گروهی از فیزیک‌دانان و مهندسان از انتشار نور مرئی با سرعتِ بی‌نهایت درون یک قطعه‌ی نانو‌متری خبر می‌دهند. این وسیله موجب برقراری ارتباطِ آنی نمی‌شود (حد بالای سرعت مطابق نظریه نسبیت اینشتین هم‌چنان برقرار است) اما کاربرد‌های مختلفی برای نمونه، در ساخت مجموعه مدار اپتیکی دارد.