مقامات آژانس فضایی چین اعلام کرده اند در بین خدمه پروازی نخستین فضاپیمای سرنشین دار این کشور احتمالا یک فضانورد زن نیز حضور خواهد داشت.

 «نیو هونگ گوآنگ» معاون برنامه فضایی چین اعلام کرد: نخستین فضاپیمای سرنشین دار چین به نام «شنژو-9» تابستان سال 2012 به آزمایشگاه فضایی تیانگونگ-1 پرتاب خواهد شد.

خدمه نهایی این فضاپیما به زودی اعلام می شوند و در حال حاضر دو زن و پنج مرد برای انجام مراحل تکمیلی آزمایش‌ها انتخاب شده اند. زنان برگزیده از بین نخستین گروه واجد شرایط پرواز با جت های جنگنده انتخاب می شوند.

مدیرکل بیمارستان نظامی چین ابراز عقیده کرد که زنان فضانورد از مزیت بیشتری نسبت به مردان برخوردار هستند، چراکه از ثبات ذهنی بیشتر و مهارت های ارتباطی بهتری برخوردارند و راحت تر می توانند با تنهایی در فضا کنار بیایند.

آزمایشگاه فضایی تیاگونگ-1 در سپتامبر گذشته به فضا پرتاب شد و نخستین اتصال موفقیت آمیز فضاپیمای بدون سرنشین «شنژو-8» در ماه نوامبر صورت گرفت. با توجه به اتصال موفقیت آمیز این فضاپیما، پرتاب فضاپیمای سرنشین دار در سال 2012 نیز در دستور کار قرار گرفته است و فضانوردان در حال انجام تمرینات فشرده هستند.

یک شهاب سنگ نادر به وزن 585 گرم بر روی سقف یک خانه روستایی در نروژ کشف شد.

 «یورگن اودگارد» متخصص فیزیک نجومی دانشگاه اسلو نروژ معتقد است که این شهاب سنگ همزمان با بارش شهاب سنگی در این منطقه سقوط کرده است.

شهاب سنگ کشف شده یک نمونه نادر از شهاب سنگ breccias است که حدود 585 گرم وزن دارد و فرود آن، خسارت زیادی بر جای نگذاشته است.

«سرژ کوچمی» محقق موسسه فیزیک نجومی پاریس تأکید می کند: سنگ های فضایی به ندرت در مناطق پرجمعیت سقوط می کنند و کشف چنین نمونه نادر شهاب سنگی در این منطقه از نروژ تاکنون مشاهده نشده بود.

پیش‌بینی‌های جدید ستاره‌شناسان نشان داده که سیارکی که در اواخر ماه فوریه از فاصله‌ای برابر با هفت برابر فاصله ماه با زمین از کنار سیاره ما عبور کرده، دوباره در اواسط فوریه سال 2013 و این‌بار در فاصله بسیار نزدیکتری از زمین عبور خواهد کرد.

سیارک غیرمعمول DA14 2012 که ابتدا توسط یک تیم آماتور مشاهده شده بود، به قدری کوچک است که تنها پس از عبور آن از کنار زمین مورد شناسایی قرار گرفته بود؛ اما گذر بعدی این جسم از فاصله نزدیک‌تر در حدود 24 هزار کیلومتری زمین بوده که از بسیاری از ماهواره‌های زمینی به سیاره نزدیکتر خواهد بود.

به گفته دتلف کوچنی، مسوول پروژه اجسام نزدیک به زمین در اداره آگاهی موقعیتی فضا در سازمان فضایی اروپا، فاصله این سیارک با زمین بی‌خطر است اما می‌تواند فرصت مناسبی را برای رصد در اختیار ستاره شناسان و علاقه‌مندان نجوم قرار دهد.

سیارک DA14 2012 در رصدخانه بررسی آسمان La Sagra در اسپانیا مورد شناسایی قرار گرفت.

اگرچه احتمال برخورد این سیارک با زمین در دور بعدی عبور آن کاملا منتقی تلقی شده‌، اما ستاره‌شناسان از این فاصله عبوری نزدیک برای بررسی‌ها و محاسبات بیشتر در مورد تاثیر گرانشی زمین و ماه بر روی آن استفاده خواهند کرد.

محققان آمریکایی با استفاده از یک ابررایانه، اثر ضد سیارکی بمب اتم را مدل‌سازی کردند

محققان آزمایشگاه ملی لوس آلاموس وابسته به وزارت انرژی آمریکا معتقدند یک انفجار اتمی دقیق می‌تواند زمین را از خطر برخورد سیارک‌های بسیار بزرگ نجات دهد.

در شبیه‌سازی صورت گرفته، سیارکی به طول 500 متر با بمب اتمی با قدرت یک مگاتن (50 برابر قوی تر از بمب اتم ناکازاکی) مورد هدف قرار گرفت. انفجار بمب اتم باعث متلاشی شدن کامل سیارک شد.

تلسکوپ KAT-7 جنوب آفریقا که یک مجموعه هفت بشقابی است، در دستاوردی بزرگ برای نخستین بار موفق به مشاهده تابش رادیویی از گاز هیدروژن خنثی در یک کهکشان نزدیک شده است.

گاز هیدروژن به انتشار تابش‌های رادیویی در یک خط طیف نوری در فرکانس بسیار خاص 1420 مگاهرتز می‌پردازد.

فضانوردان با نشانه گرفتن تلسکوپ به سوی کهکشان کوچک مارپیچی NGC 3109 که در حدود 4.3 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی مار باریک قرار گرفته، توانستند تابش رادیویی گاز هیدروژن خنثی و همچنین چگونگی حرکت این کهکشان را مشاهده کنند.

به گفته محققان، بخش اعظمی از علم برنامه‌ریزی شده برای KAT-7 شامل نقشه‌برداری از جهان با استفاده از هیدروژن خنثی است. به دلیل انبساط روز افزون جهان، کهکشان‌های دور از مرکز دور شده که سنجش فرکانس خط طیف نوری هیدروژن خنثی در این کهکشانها می‌تواند در شناسایی فاصله آنها به ستاره‌شناسان کمک کند.

امواج رادیویی که این تلسکوپ موفق به شناسایی آن از کهکشان NGC 3109 شده در همبستگی سنج که اولین مرحله محاسبه بوده، پردازش شدند.

همبستگی سنج در حال حاضر می‌تواند سنجش‌های شتاب گاز را تا دقت 10 کیلومتر بر ثانیه محاسبه کند. ارتقاهای بیشتر در سال 2012 به ستاره‌شناسان اجازه خواهد داد تا این کهکشان را با وضوح شتاب یک کیلومتر در ثانیه بررسی کنند.

در اواخر قرن نوزدهم دانشمندان تصور می کردند به توصیـف کامل گیتی نزدیک شده اند. آنان می پنداشتند که فضا در همه جا با واسطه ای پیوسته به نام اتر پر شده است. پرتوهای نور و علائم رادیویی، امواجی در اتر بودند، درست همان گونه که صوت، امواج فشار در هواست. تنها چیزی که برای تکمیل نظریه لازم بود، اندازه گیری دقیق ویژگی های کشسانی اتر بود؛ پس از تعیین این ویژگی ها، همه چیز در جای خود قرار می گرفت.

اما به زودی و به تدریج، مغایرت هایی با اندیشه اتر همه جاگیر پدیدار گردید. انتظار می رفت نور در اتر با سرعت ثابتی حرکت نمــــاید. مثلاً اگر در جهت نور حرکت می کردید، انتظار داشتید سرعت آن کم تر به نظر برسد، و اگر در خلاف جهت نور حرکت می کردید، انتظار داشتید سرعت آن بیشتر به نظر آید. اما به رغم آزمایش های متعدد، تلاش به منظور یافتن مدرکی برای تغییر سرعت نور در اثر حرکت در اتر، ناکام ماند.

پژوهش جدید دانشمندان مرکز هسته یی اروپا (سرن) نشان داده که نوترینوهایی که به نظر می‌رسید یکی از بنیادی‌ترین نظریات انشتین را با حرکت در سرعت بیشتر نور به خطر انداخته‌اند، در حقیقا در محدوده سرعت نور قرار دارند.

 سنجش‌های اخیر سرعت پرواز ذرات زیراتمی در مرکز تحقیقاتی سرن در ژنو به آزمایشگاه گران ساسو در ایتالیا نشانگر تضاد با ادعای پیشین دانشمندان در ماه سپتامبر در مورد خوانش اولیه سرعت بسیار بالا بوده که منجر به یک جنجال علمی شد.